Ronde 743  van de Onafhankelijke Radioamateurs Brabant “ORB” 03-06-2020

* Goedenavond zend, en luisteramateurs,

U kijkt weer naar de woensdagavond ronde.

En wij proberen u, zoals bij elke ronde weer wat nieuws te brengen.

Elke éérste dinsdag van de maand is er een

“besloten” bijeenkomst van de vriendenkring.   

Deze worden gehouden in het scoutinggebouw van Rey de Carle,

Bladelstraat 2 in de wijk Reeshof te Tilburg.

Op deze avonden is onze QSL manager aanwezig.

De bijeenkomsten hebben een vriendschappelijk karakter, waar we

Ervaringen kunnen uitwisselen, gewoon gezellig bij elkaar kunnen zijn.

Wat bijkletsen, met af toe een lezing.

En….

Dat willen we graag zo houden

Onze rondeleider is

Johan PD2JCW

*Vrees voor diep zonnevlekken minimum.

Frank Webmaster PI4RAZ

Geplaatst op19 mei 2020.

Forbes magazine meldt dat een diep ‘Zonnevlekken Minimum’ wordt gevreesd, 

aangezien het jaar 2020 nu al een record aantal van 100 dagen zonder zonnevlekken telt.

Jamie Carter schrijft:

Terwijl wij op aarde aan coronavirus lijden, heeft onze ster – de zon – een geheel eigen lock-down.

Spaceweather.com meldt dat er in 2020 al 100 dagen zijn geweest 

dat onze zon nul zonnevlekken heeft vertoond.

Dat maakt 2020 het tweede opeenvolgende jaar met een recordaantal lage zonnevlekken

Zitten we dus in een eeuwige zonneschijn van de zonnevlek loze soort?

Lees het hele verhaal op:

https://www.forbes.com/sites/jamiecartereurope/2020/05/12/the-sun-is-asleep-

deep-solar-minimum-feared-as-2020-sees-record-setting-100-day-slump/

https://www.pi4raz.nl/  Edmond PA3E

*Australië dichter bij 60M.

Frank Webmaster PI4RAZ.

Geplaatst op20 mei 2020.

Het WIA (Wireless Institute of Australia) meldt dat de ACMA (Australische AT -red.) 

een openbare raadpleging heeft uitgebracht met de titel 

“Mogelijk gebruik van de 5351,5–5366,5 kHz-band door radio amateurs”

Met dat op de ACMA-website geplaatste verzoek om daar commentaar op te leveren, 

zoekt de ACMA momenteel feedback over amateurtoegang tot de 5 MHz-band in Australië.

Dit is uitstekend nieuws van onze vrienden bij ACMA, 

gezien het aantal amateurs dat wereldwijd op jacht zal gaan naar Australië 

voor een QSO op 60m, maar met 15W EIRP zal die DX een uitdaging zijn.

Het is ook een uitstekende bandkeuze voor algemene experimenten met laag vermogen 

met b.v. nieuwe digitale modi zoals WSPR, FT8 enz.

En voor intercontinentale communicatie in Australië en hun naaste buren 

wanneer 80m en 40m mogelijk ongeschikt zijn, is 60m de betere oplossing, 

vooral voor outback en externe noodcommunicatie.

Nog even geduld: wellicht binnenkort Australië op 60m.

https://www.pi4raz.nl/  Edmond PA3E

*Marine-zendstation verdwijnt uit Ouddorp .

Frank Webmaster PI4RAZ.

25 mei 2020.

Na jarenlange onduidelijkheid over de positie van het 

Marine-zendstation in de Westduinen in Ouddorp is er nu een definitief antwoord.

Uiterlijk in 2020 verdwijnt het station op deze locatie.

Tot genoemde termijn blijft het station volledig operationeel in gebruik 

en zullen er ook noodzakelijke onderhoudswerkzaamheden worden uitgevoerd.

Dit heeft het Ministerie van Defensie meegedeeld aan het gemeentebestuur 

van Goeree-Overflakkee, naar aanleiding van eerdere vraagstelling 

over dit onderwerp door de raadsfractie VKGO.

Het Marine-zendstation in Ouddorp is het grootste korte golf zendstation van Defensie 

voor het verzorgen van radioverbindingen met marineschepen, 

zowel voor Nationale- als NATO eenheden.

Het Ministerie van Defensie heeft in 2012 het korte golf zendstation 

“Flevo” in Zeewolde aangekocht.

Dit zendstation was tot eind 2007 in gebruik als korte golf zendstation 

voor Radio Nederland Wereldomroep.

Het zendstation wordt nu door Defensie heringericht als korte golf zendstation 

en gaat daarmee de taak van het Marine-zendstation in Ouddorp overnemen.

Beveiligd

Als gevolg van een gerechtelijke uitspraak moet het Ministerie van Defensie 

in 2020 de locatie in de Westduinen te Ouddorp hebben verlaten.

Defensie heeft de intentie en streeft er naar om deze termijn daadwerkelijk te realiser

en en dan ook geheel weg te zijn uit de Westduinen.

Het zendstation dateert uit 1949 en beschikt over een ondergronds zendstation 

en een uitgebreid bovengronds antennepark in het natuurgebied Westduinen 

dat in beheer is bij het Zuid-Hollands Landschap.

De toegang tot het zendstation is via de Klarebeekweg.

Er is tot nu toe nauwelijks enige informatie over de exacte functie van het zendstation naar buiten gebracht.

Het complex is stevig beveiligd en 24/7 bemand.

https://www.pi4raz.nl/  Edmond PA3E

* OT75VED – Victory in Europe Day

Frank Webmaster PI4RAZ.

26 mei 2020.

De UBA radioclub uit het Belgische Durnal komt met een speciale call in de lucht 

om het einde van de tweede wereldoorlog te herdenken.

“Onze gedachten gaan uit naar alle soldaten 

die ons bevrijdt hebben maar ook de mensen op de achtergrond, 

degenen uit het actieve en passieve verzet en alle burgers 

en gedeporteerden die door de nazi’s vermoord zijn 

en hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid.

We willen ook denken aan de soldaten en aan de burgers 

van het voormalige noodkamp die ook een zware prijs hebben betaald in deze oorlog.

Deze speciale roepnaam eindigt op 7 juni.”

Men zal actief zijn in CW, SSB en digitale modes.

Er is een special award te verdienen onder de volgende voorwaarden:

Brons : 3 QSO’s (No dupes)

Zilver : 5 QSO’s (No dupes)

Goud : 7 QSO’s (No dupes)

De awards zullen beschikbaar gesteld worden na het eind van de activatie (dus na 7 juni).

Je ontvangt dan een pdf bestand met al je awards.

Klik HIER om je award op te halen

NA deze periode zodra alle logs van de operators verzameld zijn.

De operators zijn:

ON3AT / ON3NR / ON3ZZT / ON4ANV / ON4BEN / ON4DG / ON4EM / 

ON4LBI / ON5GB / ON5KDX / ON5OO / ON7BH / ON7ET / ON7ZB / ON8MG.

Kaarten via het bureau hebben de voorkeur, maar wil je om een of andere reden 

toch direct sturen, stuur deze dan naar de QSL Manager met de bijbehorende IRC’s of 2 USD.

QSL manager JP. LENOIR –  ON4LBI

CAMPAGNE DU CHENE 15

B-5070 FOSSES-LA-VILLE

België

https://www.pi4raz.nl/  Edmond PA3E

* Is de zuid-Atlantische magnetische afwijking zich aan het splitsen?

Frank Webmaster PI4RAZ

27 mei 2020

Nieuwe gegevens van de Europese Swarm satellites laten zien 

dat er iets vreemds aan de hand is in het magnetische veld van de aarde.

De Zuid-Atlantische anomalie lijkt zich in tweeën te splitsen.

‘De afgelopen tien jaar is er een nieuw, oostelijk minimum van de Zuid-Atlantische anomalie verschenen’, 

zegt Jürgen Matzka van het Duitse onderzoekscentrum voor geowetenschappen.

‘De laatste jaren ontwikkelt het zich heel sterk.’

Hierboven: De ontwikkeling van de Zuid-Atlantische magnetische afwijking van 2014 tot 2020.

De Zuid-Atlantische anomalie is een zwakke plek in het magnetische veld van de aarde, 

ongeveer gecentreerd aan de Atlantische kant van Zuid-Amerika.

De afwijking is ontdekt in 1958 en groeit en verschuift al decennia.

De meest recente gegevens van Swarm tonen 

een nieuwe zwakke plek net buiten de zuidpunt van Afrika.

‘We hebben veel geluk dat de Swarm-satellieten in een baan om de aarde 

zijn om deze ontwikkeling te onderzoeken’, zegt Matzka.

Swarm, gelanceerd in november 2013, is een constellatie van 3 identieke satellieten 

die in formatie rond de aarde vliegen.

Ze zijn uitgerust met magnetometers, stertrackers en andere instrumenten, 

waarmee de satellieten prachtig gedetailleerde 3D-metingen 

van het aardmagnetische veld kunnen uitvoeren.

De mogelijke splitsing van de anomalie is slechts een van de vele 

belangrijke bevindingen van de missie.

Terwijl de Zuid-Atlantische anomalie is verzwakt, 

is de binnenste Van Allen-gordel daarbinnen terechtgekomen, 

waardoor deeltjes met hoge energie (vooral protonen) 

binnen 200 km van het aardoppervlak kunnen komen.

Dit vormt maar een kleine bedreiging voor mensen op de grond, 

maar ruimtevaartuigen hebben minder geluk.

Wanneer satellieten door de anomalie vliegen, 

worden ze blootgesteld aan relatief sterke straling.

Boordcomputers kunnen opnieuw opstarten en digitale camera’s 

kunnen vage beelden geven door strepen van geladen deeltjes die er doorheen vliegen.

Het ISS heeft extra bescherming om dit probleem aan te pakken, 

en de Hubble-ruimtetelescoop neemt niet eens de moeite 

om waarnemingen te doen wanneer deze zich in de anomalie bevindt.

Als de Zuid-Atlantische anomalie zich uiteindelijk in twee cellen splitst, 

zullen satellietmissieplanners te maken krijgen met een nieuwe zone met hoge straling.

De splitsing is echter meer dan alleen hinderlijk.

Het kan aanwijzingen geven over de oorsprong van de anomalie zelf.

Het magnetische veld van de aarde wordt gecreëerd door stromen 

van oververhit vloeibaar ijzer die ongeveer 3000 km onder onze voeten wervelen.

Veranderingen “hierboven” kunnen onderzoekers vertellen wat er “daar beneden” gebeurt.

https://www.pi4raz.nl/  Edmond PA3E

* Grace Murray Hopper (1906-1992)

De Amerikaanse wiskundige en computerpionier Grace Murray Hopper 

werd  in december 1906  geboren  in New York  als Grace Brewster  Murray.    

Grace studeerde in 1928 af aan het Vassar College 

en vervolgde haar studie aan de Yale Universiteit.

Grace Murray Hopper  begon haar loopbaan  

als wiskundedocent aan  het Vassar College.

In 1943 trad ze als luitenant toe tot de Amerikaanse marine. 

Hopper werd ingedeeld bij een  in de Harvard Universiteit 

gestationeerde eenheid waar zij werkte aan een van de eerste computers de Mark I.

De Mark I was feitelijk een enorm grote elektronische telmachine 

en een voorloper van de latere computer.

Na de Tweede Wereldoorlog werkte Grace Murray Hopper  

als burger aan de Harvard Universiteit, terwijl  ze reservist  bleef bij de marine.

Hopper  bedacht  de computerterm 'bug', 

toen de Mark I  door een insect buiten werking werd gesteld.

In 1949  trad  Grace Murray Hopper in dienst bij de firma Eckert- Mauchly, 

waar  ze betrokken  raakte  bij de ontwikkeling van een compiler, 

een  programma   dat  programma-instructies  omzet  in computercodes.

Later werd dit bedrijf overgenomen door Remington Rand.  

Remington Rand werd in 1955 op haar beurt opgekocht  door Sperry Rand.  

Voor dit laatste bedrijf realiseerde Grace Murray Hopper in 1957 

de Flow-Maric, het eerste programma  in de Engelse taal voor tekstverwerking.

Grace  Murray  Hopper  was  betrokken bij de ontwikkeling van de Univac I en de computertaal Cobol.

Hopper was op 79-jarige leeftijd  de oudste officier  in actieve dienst.

Zij ging pas in 1986 met pensioen.

Zij kreeg vele onderscheidingen voor haar baanbrekende vindingen 

waaronder de Nationale Medaille voor Technologie in 1991.

Grace  Murray  Hopper  overleed  in  januari  1992 in Arlington, Virginia.

 (TW) PI4WNO Bulletin Edmond PA3E

* De set mee op vakantie

De vakantie periode is niet ver weg meer.

Nemen we dan onze transceiver mee?

En wat kunnen we er dan mee doen?

Voor wie regelmatig de transceiver mee neemt op vakantie 

en voor actieve DX-ers is dit artikeltje slechts een geheugen steuntje.

Je kunt het dan rustig overslaan.

Voor hen die voor het eerst een set mee willen nemen volgen een aantal

onderwerpen die aandacht vragen.

1. Wat willen we er mee?

- Contact houden met achterblijvers? Uiteraard beschikken 

die ook over een geldige vergunning om op de radioamateurs 

ter beschikking gestelde frequentie banden te mogen werken.

Dan moet je wel vooraf een rooster maken met tijden en frequenties, 

waar je elkaar op kan ontmoeten.

Wil je weten of de poes goed verzorgt wordt, gebruik daar dan je mobieltje voor.

Er zijn maar weinig standaard vakantie plekken waar het mobieltje niet werk.

Wil je blijven deelnemen aan jouw radiorondes?

Verzeker je dan of de propagatie verwachtingen voor die periode en frequenties

 redelijk gunstig zijn.

2. Welke afstanden kunnen we dan overbruggen.

Even een korte opsomming van het mechanisme waarop radiogolven propageren.

- Voor afstanden tot circa 40 km in het vlakke land kunnen alle meter-banden gebruikt worden, 

polarisatie niet belangrijk, maar wel voor beide stations gelijk. 

Het zijn direct-zicht verbindingen dus in de bergen kan dat een probleem geven.

In populaire gebieden kan men soms gebruik maken van 2-meter en of 70 cm repeaters.

Op enkele locaties in Hamnet te gebruiken.

Ook de lage HF banden werken uitstekend op de korte afstand, vanwege de grondgolf propagatie.

Die mode werkt het best in de lage natte landen.

- Voor afstanden meer dan 100 km moet men gebruik maken van reflectie van golven tegen de ionosfeer.

In de nacht is meestal de D-laag, op globaal 100 km hoogte, actief.

Daarmee is de 160 meter en soms nog de 80 meter bruikbaar voor Europese afstanden.

De ionisatie toestand van de diverse lagen, tot 500 km, is sterk afhankelijk van

zonneactiviteit, klimaat, enz.

Via het internet, hier kan het mobieltje weer nuttig zijn,

zijn propagatie verwachtingen voor diverse tijden en locaties op te vragen.

Zo kan van te voren een inschatting maken van de mogelijk- 

en onmogelijkheden van vooraf geplande skeds.

3. Apparatuur

- Is er een 230 volt aansluiting beschikbaar?

Zo neen laat dan de 'nabrander' thuis.

En realiseert u zich dan dat de energie tijdens het zenden betrokken moet worden van een accu.

Rekening houdend met een piekstroom tijdens zenden van 20 tot 25 ampère, 

kan een forse dip in de accuspanning ontstaan bij het starten van een uitzending.

Een te krappe accu kan dit niet aan, een 'booster' condensator 

kan enigszins uitkomst bieden om te voorkomen dat de eindtrap zich onmiddellijk uitschakelt tijdens

 een te enthousiast QSO.

 Zonnecellen kunnen gebruikt worden om de accu bij te laden in stille periodes.

4. De antenne

Een zeer belangrijk onderdeel, maar helaas erg onhandig groot.

-We zullen daarom voor de vakantie een aangepaste antenne moeten meenemen.

-Willen we uitsluitend op de VHF banden en hoger werken 

dan volstaat een eenvoudige Yagi.

Realiseer je dat die wel gericht moet kunnen worden naar het tegen station.

- Voor de HF-banden is een eind gevoede langdraad erg handig.

De end-fed multiband antenne is een goede keus, 

temeer dat daarbij een goede aardverbinding minder belangrijk is.

In het DKARS magazine staat een uitgebreide beschrijving van  Frans de Keijzer, PA2FK.

Let op, als we op korte afstand op 80 of 160 meters willen werken 

dan moet een NVIS antenne worden gebruikt.

Vergeet niet een antenne tuner mee te nemen, al was het alleen 

maar om de belasting stroom voor de accu zo laag mogelijk te houden.

5. Vakantierondes

Naast de reeds vooraf afgesproken skeds 

- tijden en frequenties 

- is het goed kennis te nemen wat er aan rondes beschikbaar is.

PI4WNO Bulletin Edmond PA3E

* Hallo Luisteraars

Deze kwam ik tegen: spacex-gaat-op-27-mei-astronauten-naar-het-iss-brengen

20-04-2020 Vivian Lammerse

Voor het eerst in bijna 9 jaar tijd worden Amerikaanse astronauten 

weer vanaf Amerikaanse bodem gelanceerd.

De datum is geprikt: 27 mei zullen de eerste astronauten 

aan boord van SpaxeX’ Crew Dragon het luchtruim kiezen.

Een mijlpaal die bovendien een nieuw tijdperk inluidt.

Want niet alleen worden er weer voor het eerst Amerikaanse astronauten 

met een Amerikaanse raket van Amerikaanse bodem gelanceerd, 

het laat tevens zien dat de ruimte en het internationale ruimtestation 

niet langer het domein zijn van door overheden gefinancierde ruimtevaartorganisaties.

Ook commerciële bedrijven pakken hun kans.

Lancering

De lancering zal plaatsvinden vanaf NASA’s Kennedy Space Center in Florida 

met behulp van een Falcon 9-raket.

NASA-astronauten Robert Behnken en Douglas Hurley mogen als eersten mee 

met de Crew Dragon naar het ISS.

Deze astronauten zijn gekozen wegens hun breedvoerige vluchtervaring, 

waaronder verschillende missies met de Spaceshuttle.

Test

De missie is eigenlijk een allerlaatste testvlucht voor SpaceX, 

waarin de laatste zaken nog één keer goed gecontroleerd en getest worden.

Zo zal er bijvoorbeeld gekeken worden of het ruimtevaartuig naar behoren werkt, z

ullen de displays en systemen worden gecontroleerd en de stuwraketten worden getest.

Na ongeveer 24 uur zal de Crew Dragon vervolgens aanmeren bij het ruimtestation. 

Hoewel de Crew Dragon dit klusje volledig autonoom kan klaren, 

zullen de astronauten aan boord van het ruimtevaartuig de benadering 

nauwlettend in de gaten houden en indien nodig de controle overnemen.

Een spannende missie.

Want als ook deze vlucht succesvol wordt voltooid, heeft het bedrijf van Elon Musk 

alle nodige papieren om regelmatig tussen de aarde en het ISS te pendelen 

om daar astronauten op te halen en af te leveren.

Het is niet voor het eerst dat de Crew Dragon naar het ISS afreist.

Dat deed het vorig jaar ook al, maar dan met een pop in plaats van astronauten aan boord.

Onlangs bracht SpaceX deze enerverende demonstratievlucht prachtig in beeld.

In het filmpje is in iets meer dan twee minuten de hele missie wederom te beleven. 

Bekijk ‘m hier.

Corona

Alles lijkt er dus op dat de missie eind mei daadwerkelijk van start gaat.

Al moet de pandemie natuurlijk geen roet in het eten gooien.

NASA rept daar zelf met geen woord over.

De vraag is dus in hoeverre het coronavirus NASA’s plannen aan banden legt.

In ieder geval lijkt het virus op dit moment nog niet in de weg te staan.

Sterker nog, begin van deze maand stuurde NASA nog astronauten naar het ISS 

(weliswaar in een Sojoez-capsule en dus niet vanaf Amerikaanse bodem).

Wel worden er altijd maatregelen genomen om te voorkomen dat mensen ziektes 

– zoals verkoudheid of griep 

– naar het internationale ruimtestation brengen.

Alle bemanningsleden moeten sowieso 

– coronavirus of niet 

– de twee weken voor ze gelanceerd worden in quarantaine doorbrengen.

Zo wordt er verzekerd dat ze niet ziek zijn of een (nog symptoom loze) 

ziekte onder de leden hebben wanneer ze het ruimtestation bereiken.

Binnen NASA zijn er ook extra maatregelen getroffen om verspreiding 

van het coronavirus te voorkomen en dus de kans dat ook astronauten 

die binnenkort op missie gaan het oplopen, te verkleinen.

Terugkeer

NASA’s missies van en naar het ISS gaan dus ondanks alles gewoon door.

Tijdens de pandemie zijn er bijvoorbeeld ook alweer astronauten teruggekeerd naar de aarde.

Zo landden de astronauten Jessica Meir, Andrew Morgan 

en Oleg Skripochka afgelopen vrijdag bungelend aan een parachute 

weer veilig en wel op onze planeet die er in veel opzichten heel anders uitziet 

dan toen ze vertrokken.

Meir en Skripochka verbleven 205 dagen in de ruimte 

en Morgan keerde na 272 dagen terug naar de aarde.

Tijdens hun verblijf droegen Meir en Morgan bij aan honderden experimenten in de biologie, 

aardwetenschappen, menselijk onderzoek, natuurwetenschappen en technologieontwikkeling.

Bovendien waagde Meir zich samen met astronaut Christina Koch aan de eerste vrouwelijke ruimtewandeling.

Na een grondige medische controle keerde de astronauten 

aan boord van Russische helikopters naar de stad Baikonur in Kazachstan, 

waar ze verder zullen herstellen alvorens huiswaarts te mogen.

Hoewel het coronavirus in de Verenigde Staten erg huishoudt 

– ondertussen zijn er al zo’n 1831821 mensen in de VS besmet geraakt laat NASA zich niet van de wijs brengen.

Het betekent dat de veelbelovende missie van SpaceX op 27 mei – vooralsnog – van start gaat.

Een moment waar velen erg naar uit hebben gekeken.

En misschien ook wel het lichtpuntje dat we in deze tijd even nodig hebben.

https://www.scientias.nl/  Frans PA3CAZ

*Deze aanvulling kwam PA3E Edmond tegen: 

Wegens slecht weer werd de raket niet op 27mei maar pas op 30mei gelanceerd.

https://www.scientias.nl/   Edmond PA3E         

*Hallo Luisteraars

Deze kwam ik tegen: interstellair-object-oumuamua-is-mogelijk-een-fragment-van-een-exoplaneet-of-voorloper-daarvan.

20-04-2020 Caroline Kraaijvanger.

Het onfortuinlijke hemellichaam kwam te dicht bij de moederster in de buurt.

En dat heeft ‘ie geweten.

In 2017 spotten onderzoekers een object in ons zonnestelsel dat hier niet thuis leek te horen.

Na wat vervolgonderzoek bleek het te gaan om een interstellair object, 

afkomstig uit een ander zonnestelsel.

Een bijzondere ontdekking, 

want nog niet eerder hadden we een interstellair object in ons zonnestelsel gespot!

Het object kreeg de naam ‘Oumuamua en blijft tot op de dag van vandaag tot de verbeelding spreken.

Want waar kwam het vandaan?

En hoe is het opmerkelijke object 

– dat qua vorm nog het meeste wegheeft van een sigaar 

– tot stand gekomen?

En hoe is het vervolgens in ons zonnestelsel terecht gekomen?

Hypothese

In een nieuw onderzoek – verschenen in het blad Nature Astronomy 

– proberen wetenschappers iets meer duidelijkheid te scheppen.

Ze introduceren een nieuwe hypothese over het ontstaan van ‘Oumuamua 

en de onfortuinlijke gebeurtenissen die ervoor zorgden dat het object zijn opmerkelijke vorm verkreeg, 

zijn eigen stelsel verliet en het onze uiteindelijk binnendrong.

Zwevende zandkastelen

Volgens de onderzoekers is ‘Oumuamua een fragment van een planetesimaal 

(een ongeveer 1 kilometer grote voorloper van een planeet) 

of een restant van een rotsachtige superaarde.

Dat moederobject zou rond een witte dwerg of een ster met een zeer lage massa hebben 

gecirkeld en daar op een gegeven moment te dicht bij in de buurt zijn gekomen.

Daarop werd het object uiteengerukt en de brokstukken kregen een vorm 

die opmerkelijk veel lijkt op die van ‘Oumuamua.

“De meeste planetaire lichamen bestaan uit talloze stukjes gesteente 

die onder invloed van de zwaartekracht zijn samengeklonterd,” 

legt onderzoeker Yun Zhang aan Scientias.nl uit.

“Je kunt ze je een beetje voorstellen als zandkastelen die in de ruimte zweven.

Hun structuur kan verstoord worden wanneer de kracht 

die op de individuele ‘zandkorrels’ wordt uitgeoefend, 

groter is dan hun gezamenlijke zwaartekracht.”

En dat gebeurt bijvoorbeeld als zo’n object te dicht bij zijn moederster in de buurt komt.

“Een planetair object dat te dicht bij een ster in de buurt komt, kan uit elkaar worden getrokken.”

Dat gebeurt als het object binnen de Rochelimiet komt.

Dit is een denkbeeldige grens waarbinnen een hemellichaam dat samengehouden wordt 

door zijn eigen zwaartekracht door de getijdenkrachten van een zwaarder hemellichaam 

– in dit geval de moederster 

– desintegreert.

Het resulteert in brokstukken die 

– eveneens door toedoen van de getijdewerking 

– een bijzondere vorm verkrijgen.

“Binnen de Rochelimiet wordt het (vanaf de ster geziene, red.) 

meest afgelegen deel en meest dichtbij gelegen deel van het object uit elkaar getrokken, 

waardoor een lange band van ‘zanddeeltjes’ ontstaat.

Tegelijkertijd smelt een deel van het oppervlak van het object 

– omdat het zich zo dicht bij de ster bevindt 

– om weer te bevriezen zodra het object zich van de ster weghaast.

Dat proces zorgt ervoor dat de ‘zanddeeltjes’ aan het oppervlak 

als het ware aan elkaar vastgelijmd worden en er langgerekte fragmenten ontstaan.”

Links zie je wat er gebeurt als een object te dicht bij de moederster in de buurt komt. 

Afbeelding: NAOC / Y. Zhang.

En rechts het object dat de onderzoekers tijdens hun simulaties 

van de desintegratie van een exoplaneet of voorloper daarvan, creëerden.

De overeenkomsten met ‘Oumuamua zijn onmiskenbaar.

Afbeelding: NAOC / Y. Zhang (voorgrond) & ESO / M. Kornmesser (achtergrond).

Modellen

Het idee dat ‘Oumuamua zo is ontstaan, baseren Zhang en collega’s op modellen. 

Met behulp van deze modellen simuleerden ze een object dat te dicht bij de moederster in de buurt kwam.

Het object bleek daarop uiteen te vallen in langgerekte brokstukken 

die vervolgens zo hard werden weggeslingerd dat ze aan het moederstelsel ontsnapten.

Coma en versnelling

De hypothese van Zhang en collega’s verklaart niet alleen heel mooi de bijzondere vorm van ‘Oumuamua.

Deze kan ook heel goed verklaren waarom ‘Oumuamua toen deze 

onze zon naderde geen coma ontwikkelde.

Een coma ontstaat wanneer een object met aan boord bevroren gassen zich dicht bij de zon waagt, 

waardoor die gassen verdampen.

Zo ontstaat een nevelachtige atmosfeer rond de komeetkern.

We zagen die bijvoorbeeld ook rond het tweede interstellaire object 

dat in ons zonnestelsel werd gespot: 2I/Borisov.

Maar ‘Oumuamua ontwikkelde zo’n coma dus niet.

En dat past keurig in het scenario dat Zhang en collega’s nu schetsen 

en dat de totstandkoming van het object beschrijft.

“Ons scenario vereist dat de voorloper van ‘Oumuamua dicht langs de ster vloog 

en door de ster verwarmd werd en de meeste vluchtige stoffen kwijtraakte,” 

vertelt Zhang aan Scientias.nl.

“Dus toen ‘Oumamua ons zonnestelsel bezocht, 

waren er niet genoeg vluchtige stoffen over om een coma te produceren.”

Daarnaast kan het werk van Zhang en collega’s ook helpen verklaren waarom 

‘Oumuamua toen deze de zon naderde, opeens iets leek te versnellen. 

“Ondergronds kan nog wat waterijs te vinden zijn geweest dat de vorming 

van het object overleefd heeft, doordat het in vergelijking met veel andere vluchtige stoffen 

hogere temperaturen vereist om te verdampen,” vertelt Zhang.

“Dat resterende waterijs kan gesublimeerd zijn tijdens de reis door het zonnestelsel 

en een versnelling hebben veroorzaakt die overeenkomt met ‘Oumuamua’s komeetachtige koers.”

Als ‘Oumuamua inderdaad op de door Zhang en collega’s beschreven manier is ontstaan 

en hier terecht is gekomen, dan zal het nog niet meevallen het thuisstelsel ervan aan te wijzen.

“Ons scenario wijst erop dat ‘Oumuamua afkomstig is uit een stelsel met daarin 

een hoofdreeksster met een lage massa.

Dit soort systemen komt veelvuldig voor.”

Het betekent echter ook dat we 

– als de onderzoekers het bij het juiste eind hebben 

– nog veel meer van deze sigaarachtige objecten in ons zonnestelsel zullen gaan aantreffen.

“We verwachten dat er in de nabije toekomst nog veel meer interstellaire bezoekers

met vergelijkbare kenmerken ontdekt zullen worden.”

https://www.scientias.nl/  Frans PA3CAZ

* Hallo Luisteraars

Deze kwam ik tegen: de-atmosfeer-van-de-aarde-is-veel-stoffiger-dan-gedacht.

22-04-2020 Vivian Lammerse.

Klimaatmodellen zetten ons op het verkeerde been.

En dat terwijl stofdeeltjes een grote impact hebben op het leven op aarde.

Stof is een belangrijk onderdeel van het klimaatsysteem op onze planeet.

Wanneer het namelijk een wisselwerking aangaat met wolken, oceanen of de straling van de zon,

heeft het een groots effect op de levende systemen op aarde.

Het beïnvloedt namelijk alles: van het weer en regen tot zelfs de opwarming van de aarde.

Het is daarom heel belangrijk dat we weten hoeveel stofdeeltjes er in onze atmosfeer circuleren.

Een nieuwe studie gepubliceerd in het vakblad Science Advances stelt echter

dat we dit enorm hebben onderschat.

“Het verraste me dat klimaatmodellen veel grove stofdeeltjes die in de atmosfeer huizen,

over het hoofd zien,” zegt onderzoeker Adeyemi Adebiyi tegen Scientias.nl.

Twee soorten stof

Onze atmosfeer bestaat uit twee soorten stof beide opgestuwd door winden

die met hoge snelheid door droge gebieden razen.

Enerzijds kennen we fijn stof.

Dit type stof heeft een koelend effect omdat het zonlicht

– op dezelfde manier zoals wolken dat doen

– verstrooit.

Anderzijds bestaat er grof stof.

Dit stof is afkomstig van grote droge woestijnen zoals bijvoorbeeld de Sahara in Noord-Afrika.

Grof stof heeft in tegenstelling tot fijn stof juist de neiging om de atmosfeer te verwarmen,

net zoals broeikasgassen.

Ze kunnen bovendien het hele klimaatsysteem van de aarde verwarmen

door zowel inkomende straling van de zon als uitgaande straling van het aardoppervlak te absorberen.

Deze deeltjes kunnen daarnaast de stabiliteit en circulatie in de atmosfeer beïnvloeden,

wat vervolgens weer een impact heeft op atmosferische verschijnselen zoals orkanen.

Het is dus essentieel om precies te weten hoeveel grof stof er in de atmosfeer zit.

En niet alleen om de atmosferische verschijnselen die dit stof beïnvloedt beter te begrijpen.

Juist omdat grof stof de atmosfeer verwarmt is het heel belangrijk om te weten

in welke mate het bijdraagt aan de opwarming van onze planeet.

“Om de impact van het stof op aardse systemen goed weer te geven,

zouden klimaatmodellen de hoeveelheid atmosferische stof nauwkeurig in kaart moeten brengen,”

vertelt Adebiyi.

Maar onze huidige modellen schieten rigoureus te kort.

“We hebben tientallen metingen van het stof die met behulp van vliegtuigjes zijn verzameld geanalyseerd,

om zo een realistische inschatting te krijgen van de hoeveelheid stof dat er wereldwijd in de atmosfeer zit,”

 legt de onderzoeker uit. Vervolgens werden deze metingen naast klimaatmodellen gelegd.

“Toen we onze resultaten vergeleken met wat wordt voorspeld door de huidige klimaatmodellen,

vonden we een drastisch verschil.”

Verschil

Klimaatmodellen suggereren dat de aardse atmosfeer zo’n 4 miljoen ton grove stofdeeltjes bevat.

Maar de onderzoekers kwamen erachter dat de atmosfeer van de aarde veel stoffiger is

en in werkelijkheid maar liefst 17 miljoen ton grof stof herbergt.

Het betekent dat er vier keer meer grof stof in de aardse atmosfeer huist

dan momenteel wordt gesimuleerd door klimaatmodellen.

Maar waar komt dit enorme verschil precies vandaan?

“Hier zijn verschillende redenen voor,” legt Adebiyi desgevraagd uit.

“Ten eerste hebben eerdere stofmetingen die boven woestijnen zijn uitgevoerd

mogelijk de hoeveelheid grove stofdeeltjes wegens problemen met de meetinstrumenten onderschat.

Ten tweede verdwijnen de stofdeeltjes in de modellen veel sneller uit de atmosfeer

dan we in de natuur waarnemen.

Mogelijk heeft dit ermee te maken dat modellen ervan uit gaan dat stofjes cirkelvormig zijn,

terwijl dat in werkelijkheid niet zo is.”

Daarnaast gedraagt lucht zich turbulenter als er stof in de buurt is,

waardoor deze deeltjes langer in de atmosfeer worden vastgehouden.

Hierdoor kunnen ze langer door de atmosfeer reizen dan modellen ons doen geloven.

De bevindingen wijzen er tevens op dat

– omdat de stofdeeltjes langer in de atmosfeer blijven hangen

– ze uiteindelijk ook verder van hun bron af weer neerdwarrelen.

Stofdeeltjes die bijvoorbeeld uit de Sahara omhoog worden geblazen,

kunnen duizenden kilometers in de atmosfeer afleggen en zelfs helemaal

tot aan het Caribisch gebied of de Verenigde Staten reizen.

Wanneer woestijnstof vervolgens in de oceaan terechtkomt, kan het hier duidelijk sporen achterlaten.

Zo verhoogt het bijvoorbeeld de productiviteit van oceanische ecosystemen,

waardoor de hoeveelheid kooldioxide die door oceanen wordt geabsorbeerd, toeneemt.

Vanwege de manier waarop grof stof in wisselwerking staat met de zon en wolken,

kan het daarnaast bepalen wanneer er neerslag valt

en zelfs hoeveel of hoe weinig regen er uit de lucht komt zetten.

De impact van deze 17 miljoen ton grove stofdeeltjes in de atmosfeer is aanzienlijk.

“We weten dat deze deeltjes een wisselwerking kunnen aangaan met straling

die afkomstig is van zowel de zon, als van het aardoppervlak.

Hoe meer stof, hoe groter die wisselwerking.

Het stof absorbeert vervolgens de straling, wat kan leiden tot een significant groter verwarmend effect

dan modellen op dit moment laten zien.

Onze resultaten suggereren dat er door grof stof meer opwarming bestaat dan uit de modellen blijkt.”

Of dit vervolgens door fijne stofdeeltjes kan worden gecompenseerd, valt nog te bezien.

“Aangezien fijn stof het wereldwijde klimaat afkoelt, compenseert het enigszins,

maar slechts tot op zekere hoogte.

Op dit moment kunnen we nog niet zeggen of het verkoelende effect van het fijn stof

de opwarmende effecten van de hoeveelheid grof stof in de atmosfeer volledig compenseert.”

Als de stofdeeltjes eenmaal de atmosfeer terecht zijn gekomen,

kunnen we er helaas niets meer aan doen om ze eruit te halen.

“De natuur doet dat zelf,” zegt Adebiyi .

“Als het regent worden stofdeeltjes bijvoorbeeld uit de atmosfeer gespoeld.

Uiteindelijk, ongeacht hoeveel of hoe ver ze reizen,

zal het stof toch weer uit de atmosfeer op aarde neerdwarrelen.”

In ieder geval geeft de studie ons een beter beeld van hoe stoffig onze atmosfeer precies is.

En dat is heel belangrijk.

“Als we geen goed beeld hebben van hoeveel stofdeeltjes er in onze atmosfeer zitten,

zal het moeilijk zijn om de impact van het stof op het klimaatsysteem evenals in hoeverre het ons beïnvloedt,

nauwkeurig te begrijpen,” meent de onderzoeker.

En dus zijn de bevindingen cruciaal voor onze kennis over onze planeet die momenteel al erg aan opwarming onderhevig is.

https://www.scientias.nl/  Frans PA3CAZ

*Hallo Luisteraars

Deze kwam ik tegen: nederlands-satellietinstrument-spoort-enorm-methaanlek-op-in-het-grootste-gaswinningsgebied-in-amerika.

23-04-2020 Vivian Lammerse.

De methaanuitstoot in het gebied is bijna drie keer zo hoog als gedacht.

Wetenschappers hebben met behulp van het Nederlands ruimte-instrument Tropomi

grote methaanlekken onthuld in het Permian Basin.

Dit is het grootste olieproducerende gebied van de Verenigde Staten.

Het is een verontrustende ontdekking.

Het betekent namelijk dat er slordig wordt omgesprongen met dit schadelijke broeikasgas

dat verantwoordelijk is voor zeker een kwart van de opwarming van de aarde.

Permian Basin

“Het Permian Basin is een groot uitgestrekt gebied van zo’n 400 km bij 400 km,”

vertelt onderzoeker Ilse Aben aan Scientias.nl.

“In deze regio bevinden zich heel veel olie- en gasvelden.

Tijdens de winning en productie gaat er echter veel methaan

– wat het grootste bestanddeel is van aardgas

– verloren.

Olieproducenten zijn hier echter veelal niet in geïnteresseerd.

Daarom laten ze het maar lopen (bijvoorbeeld de lucht in)

of wordt het in brand gestoken.”

Methaanlek

Dat er methaan uit het gebied lekt, is op zich niet heel verrassend.

“De hoeveelheid is dat echter wel,” zegt Aben.

“Dit is ruim tweemaal hoger dan gedacht (2,7 keer meer om precies te zijn).”

Gedurende elf maanden nam Tropomi zo’n 200.000 individuele metingen af

in het 160.000 vierkante kilometer grote bassin.

Op basis van deze gegevens schatten de onderzoekers een lekpercentage van 3,7 procent.

“Dat is best veel, omdat het betekent dat van al het gas

dat je naar boven haalt, bijna 4 procent in de atmosfeer verdwijnt,” licht Aben toe.

“Het gemiddelde lekpercentage in de Verenigde Staten

voor de olie- en gasvelden ligt rond de 2 procent.

In het Permian Basin gaat dus veel meer gas verloren.”

Meer over Tropomi

Tropomi (TROPOspheric Monitoring Instrument) is een satellietinstrument

van Nederlandse makelij dat nauwkeuriger dan ooit de samenstelling van de atmosfeer monitort.

Het instrument werd op 13 oktober 2017 gelanceerd en cirkelt sindsdien

op een hoogte van 824 kilometer boven het aardoppervlak rond onze planeet.

Tropomi voltooit elke 100 minuten een rondje rond de aarde

en brengt op één volledige dag de hele aardse atmosfeer in kaart.

Tropomi is uitgerust met vier detectoren die samen golflengtes in het infrarood,

zichtbaar licht en ultraviolet kunnen waarnemen.

Zo ziet het instrument de belangrijkste bestanddelen van de dampkring,

waaronder ozon, stikstofdioxide, zwaveldioxide, koolmonoxide,

methaan, formaldehyde en aërosolen.

Dat er zoveel methaan ontsnapt is erg zonde.

Het gelekte methaan had namelijk ruim twee miljoen Amerikaanse huishoudens van energie kunnen voorzien.

Daarnaast is de lekkage niet alleen verspilling.

Methaan is namelijk een krachtig broeikasgas en 34 keer sterker dan CO2.

Methaan is dan ook verantwoordelijk voor twintig tot dertig procent van de stijgende temperaturen.

De vraag is dus waarom er niet meer aan wordt gedaan om grootschalige lekken te voorkomen.

“Soms realiseren partijen zich niet dat er zoveel methaan weglekt,” vertelt Aben.

Dat komt omdat je het niet met het blote oog kunt zien of kunt ruiken.

De bedoeling is dat onze studie daar meer inzicht in geeft.

Daarnaast kost het geld voor olieproducenten om het gas dat omhoog komt op te vangen.

Ze kiezen er daarom niet altijd voor om de juiste infrastructuur te realiseren.

En zolang er geen harde maatregelen worden getroffen,

is er niet altijd voldoende motivatie om het probleem aan te pakken.”

Tropomi

De bevindingen laten duidelijk de meerwaarde zien

van het Nederlands ruimte-instrument Tropomi

dat in staat is om wereldwijd grote methaanlekken doeltreffend op te sporen.

Tot nu toe gebeurde dit voornamelijk per vliegtuig of vanaf de grond.

Hoewel we op die manier ook goede informatie verkrijgen over emissies in een bepaald gebied

op een bepaald moment, is het echter lastig om frequente,

routinematige metingen te bewerkstelligen over grotere gebieden.

Bovendien zijn veel productiegebieden op de wereld moeilijk toegankelijk.

Maar de huidige bevindingen laten zien dat Tropomi in staat is

om succesvol de methaanuitstoot van grote olie- en gasvelden vanuit de ruimte te monitoren.

En daarmee vervult het ruimte-instrument een erg belangrijke taak.

“We kunnen nu voor het eerst wereldwijd grote methaanlekken opsporen

en in kaart brengen,” zegt Aben.

Dit is essentieel om bedrijven te informeren over grote lekkages

en om milieuagentschappen te voorzien van correcte data over emissies.

Dit draagt vervolgens een steentje bij om lekkages terug te dringen.

“Dat kan bijvoorbeeld door het methaan dat vrijkomt op te vangen

en voor gebruik geschikt te maken, of door de vervuilende productie terug te schroeven.”

Toekomstig werk

Ondertussen hebben onderzoekers met behulp van Tropomi

al meerdere lekken opgespoord, waaronder in een gasinstallatie in Centraal-Azië.

Bovendien zijn onderzoekers er dankzij Tropomi in geslaagd om de methaanuitstoot te bepalen

in een gasbron in Ohio, waar een explosie verantwoordelijk was voor de ontsnapping van methaan.

Maar er ligt nog een hoop werk in het verschiet.

“Ik verwacht dat we met Tropomi nog wel wat gebieden gaan vinden

waar veel methaan de atmosfeer in verdwijnt,” zegt Aben.

“Deze kunnen gerelateerd zijn aan de olie- en gasindustrie,

maar bijvoorbeeld ook aan andere methaanbronnen.

Denk aan kolenmijnen, maar bijvoorbeeld ook aan niet-antropogene bronnen

zoals Wetenschappers krijgen op deze manier een steeds beter beeld

van de hoeveelheid methaan dat linksom of rechtsom een weg naar de atmosfeer vindt.

En dat is erg belangrijk om de uitstoot van het broeikasgas steeds verder in kaart te brengen.

Onderzoekers proberen daarbij ook de bron van methaan te herleiden.

Nog niet zo lang geleden kwam een onderzoeksteam bijvoorbeeld

met een interessante studie op de proppen waarin ze de belangrijkste bijdragers

aan de torenhoge atmosferische methaan aanwezen.

En als we weten waar het precies vandaan komt, kunnen we ook doelgerichter

methaanemissies verminderen waar dat mogelijk is.

https://www.scientias.nl/  Frans PA3CAZ

* Hallo Luisteraars

Deze kwam ik tegen:zwaartekrachtsgolven-van-een-heel-nieuw-verschijnsel-gedetecteerd .

23-04-2020 Vivian Lammerse.

Dit keer waren de zwaartekrachtsgolven afkomstig van fuserende zwarte gaten

met een sterk uiteenlopende massa.

Hoewel de ontdekkingen van zwaartekrachtsgolven een aantal jaar geleden

nog regelmatig de kranten haalden, zijn ze ondertussen behoorlijk gangbaar geworden.

Bijna elke week ontdekken onderzoekers wel weer nieuwe veelbelovende kandidaten.

Maar nu hebben onderzoekers een opmerkelijk signaal opgepikt.

Zwaartekrachtsgolf GW190412 is namelijk afkomstig van twee samensmeltende zwarte gaten

die sterk uiteenlopende massa’s blijken te hebben.

Zwaartekrachtsgolven: hoe zit het ook alweer?

Zwaartekrachtsgolven zijn kort gezegd rimpelingen van de ruimtetijd.

Die ruimtetijd kun je het beste voorstellen als een vrij strak gespannen laken.

Planeten en sterren liggen als ballen op dit laken, waardoor de ruimtetijd lokaal gekromd is.

Ondertussen zijn er ook nog golven die door de ruimtetijd reizen: zwaartekrachtsgolven.

Deze golven ontstaan tijdens extreme gebeurtenissen,

zoals het fuseren van zwarte gaten of neutronensterren.

Wetenschappers kunnen zwaartekrachtsgolven gebruiken om meer te leren over het heelal.

Dankzij dit soort golven kunnen wij achterhalen wat er kort

na het ontstaan van het heelal allemaal gebeurde.

In het verleden zijn er al heel wat zwaartekrachtsgolven

afkomstig van botsende zwarte gaten gedetecteerd.

Deze zijn heel interessant.

Maar zwaartekrachtsgolven afkomstig van een gebeurtenis

waarbij een neutronenster betrokken is, zijn eigenlijk nog veel interessanter.

Zwarte gaten kunnen we namelijk niet zien, maar neutronensterren wel.

Bovendien is er ook al een veelbelovend zwaartekrachtsgolfsignaal opgevangen

mogelijk veroorzaakt door een fusie van een zwart gat en een neutronenster..

Zwaartekrachtsgolf GW190412 werd vorig jaar op 12 april 2019 door

zowel zwaartekrachtgolven detector LIGO als Virgo waargenomen.

Na een grondige analyse blijkt nu dat de gedetecteerde zwaartekrachtsgolven

veroorzaakt werden toen twee zwarte gaten met verschillende massa’s samensmolten.

“De zwarte gaten in het hart van GW190412 hebben 8 en 30 keer

zoveel massa als onze zon,” legt onderzoeker Roberto Cotesta uit.

Dit is erg bijzonder.

Want meestal worden zwaartekrachtsgolven veroorzaakt

door fuserende zwarte gaten met soortgelijke massa’s.

“Dit is het eerste waargenomen binaire systeem met zwarte gaten

waarbij het verschil in massa zo groot is!”

De samensmelting van de zwarte gaten leidde tot hoge boventonen

die de onderzoekers oppikten.

“Voor het eerst hebben we in GW190412 het onmiskenbare gezoem

van de zwaartekrachtsgolf ‘gehoord’ op een hogere frequentie,” vertelt onderzoeker Frank Ohme.

“Dit kun je vergelijken met de boventonen van muziekinstrumenten.

In systemen met een ongelijke massa

– zoals in GW190412

– is het signaal veel hoger dan bij onze gebruikelijke waarnemingen.

Dit is dan ook de reden waarom we ze niet eerder konden horen.

Maar in GW190412 is dat eindelijk gelukt.”

Deze waarnemingen bevestigen dat Einstein wederom gelijk had,

die het bestaan van deze hogere tonen al in zijn algemene relativiteitstheorie voorspelde.

Eigenschappen

Het grote massaverschil tussen de twee zwarte gaten betekent

eveneens dat onderzoekers verschillende eigenschappen van het systeem

nauwkeuriger kunnen meten.

“Bijvoorbeeld de afstand tot ons, de hoek waarin we ernaar kijken

en hoe snel het zware zwarte gat rond zijn as draait,” somt Cotesta op.

Uit de analyse blijkt bijvoorbeeld dat de samensmelting plaatsvond

op een afstand tussen de 1,9 en 2,9 miljard lichtjaar van de aarde.

De onderzoekers werken op dit moment een lijst af van 56 potentiële zwaartekrachtsgolven.

Van deze 56 zijn er al twee signalen bevestigd.

De overige 54 zullen eveneens aan een grondige inspectie worden onderworpen.

Het betekent dat er mogelijk meerdere interessante ontdekkingen in het verschiet liggen.

De waarneming van GW190412 houdt daarnaast in dat vergelijkbare systemen

mogelijk niet zo zeldzaam zijn als sommige modellen voorspellen.

Het zou dus goed kunnen dat we in de toekomst meer van dergelijke signalen kunnen verwachten.

Elk van hen zou astronomen kunnen helpen om een beter begrip te vormen

over hoe zwarte gaten en hun binaire systemen worden gevormd.

En dat zou nieuw licht werpen op de fundamentele fysica van de ruimtetijd.

https://www.scientias.nl/  Frans PA3CAZ

*Geen 4-meter op de nieuwe Icom IC-705

31/05/2020/4 Reacties/in apparatuur /door redactie

De nieuwe Icom IC-705 QRP zendontvanger

zal niet beschikken over toegang tot de 4-meter band.

Dat laat Icom UK weten.

In de eerdere product aankondiging zou toegang tot deze band wel aangekondigd zijn.

Een tegenvaller dus.

De zendontvanger geeft dus toegang tot de HF banden, 50 MHz, 144 MHz en 430 MHz.

Door de wereldwijde maatregelen rondom het Corona virus is de levering

van de nieuwe set vertraagd, maar in Japan worden de nieuwe zendontvangers inmiddels uitgeleverd.

Het zal nog enkele weken duren voordat de nieuwe telg ook in Europa leverbaar is.

https://hamnieuws.nl/ PA3E Edmond

*Inhoudsopgave RAZzies juni 2020

02/06/2020/0 Reacties/in verenigingen /door redactie

RAZzies, in tegenstelling tot de Electron of de CQ-PA

een minder bekend (digitaal) blad, maar zeker een die de moeite waard is

om elke maand door te lezen.

Maandelijks verschijnt het eigen digitale magazine van PI4RAZ,

dat ook voor niet leden gratis beschikbaar is.

Het magazine is wellicht een van de leukste magazines als het op zelfbouw aankomt.

Deze maand besteden zij onder andere aandacht aan:

Aanvullend experimentje met transistor

Opa Vonk verklaart

FT8

De Tri-Tet oscillator

Uitgangsstabilisator voor DDS-VFO

PA3CNO’s Blog

Afdelingsnieuws

Downloaden van het magazine kan gratis op deze website

https://hamnieuws.nl/ PA3E Edmond

*Implementatie her-ijking Novice licentie vertraagd

21/05/2020/12 Reacties/in overheid /door redactie

Agentschap Telecom heeft laten weten dat de implementatie

van de Her-ijking voor de novice licentie vertraagd is.

Door de maatregelen rondom het Coronavirus werken veel medewerkers thuis.

Zij hebben daardoor andere werkzaamheden gekregen en de prioriteiten zijn aangepast.

Dat laat de VERON weten op haar website onder de noemer kort nieuws.

Aanvankelijk stond de implementatie voor medio juli 2020 in de planning.

Het is niet bekend wanneer de werkzaamheden opgepakt kunnen worden.

Het is niet uit te sluiten dat dit pas volgend jaar zou zijn.

Met de her-ijking zouden Novice amateurs onder andere de volledige 20- en 40-meter band mogen gebruiken.

https://hamnieuws.nl/ PA3E Edmond

*Heeft ook u iets te koop.

Of weg te geven of u zoekt iets.

Misschien hebt u informatie nodig?

Laat het weten via het ORB e-mailadres wij nemen het dan op in de ronde.

Misschien kan een medeamateur u helpen*

Zo nu zijn we weer aan het einde gekomen van deze 743e ronde.

Johan PD2JCW,

en onze vast copy leveranciers

wensen u nog een prettige avond verder.

Tot de volgende ronde maar weer.

Het ORB TEAM

Terug naar de Ronde