Ronde
731 van de Onafhankelijke
Radioamateurs Brabant “ORB” 26-02-2020
* Goedenavond zend, en luisteramateurs,
U
kijkt weer naar de woensdagavond ronde.
En
wij proberen u, zoals bij elke ronde weer wat nieuws te brengen.
Elke
éérste dinsdag van de maand is er een “besloten” bijeenkomst
van
de vriendenkring.
Deze
worden gehouden in het scoutinggebouw van Rey de Carle,
Bladelstraat
2 in de wijk Reeshof te Tilburg.
Op
deze avonden is onze QSL manager aanwezig.
De
bijeenkomsten hebben een vriendschappelijk karakter, waar we
Ervaringen
kunnen uitwisselen, gewoon gezellig bij elkaar kunnen zijn.
Wat
bijkletsen, met af toe een lezing.
En….
Dat
willen we graag zo houden
Onze
rondeleider is
Johan
PD2JCW
*Studenten
mogen amateurradio gebruiken:
Frank
Geplaatst
op20 februari 2020
De Oostenrijkse radio amateur vereniging ÖVSV meldt dat het Ministerie van Transport,
Innovatie en Techniek een bijzondere toestemming heeft verleend aan Martin Rafenstein OE3RQA
zodat
studenten gebruik mochten maken van amateur radio.
Onder toezicht en begeleiding van ervaren radioamateurs konden leerlingen van het vierde jaar
van het hoger technisch college voor elektronica en technische informatica
van het Technologisch Museum van Techniek (TGM) in Wenen
afgelopen vrijdag 17 januari hun eerste ervaring opdoen
op
het gebied van amateurradio.
Voor dit doel hadden de docenten een gastdocent
van de Oostenrijkse Experimental Broadcasting Association,
Martin
Rafenstein (OE3RQA), uitgenodigd.
Naast
zijn ervaring en expertise bracht hij ook veel amateurradio apparaten mee als
illustratief materiaal.
Na een algemene inleiding op het onderwerp, werden aan de studenten
vervolgens geselecteerde amateurradio componenten
(radioapparatuur, antennes, kabels, meetapparatuur)
getoond
en gedemonstreerd .
Met de eenvoudigste middelen werd vervolgens een kortegolf antenne
(zelfgemaakt, een zogenaamde “Bazooka”)
opgehangen in het laboratorium om de studenten een beter inzicht te geven
in
het experimentele karakter van onze hobby.
Het hoogtepunt van deze middag was echter ongetwijfeld
dat door middel van een certificaat van vrijstelling dat verleend was
door het ministerie van Verkeer, Innovatie en Technologie,
met
de call OE20TGM door leerlingen zelf met elke amateurradiooperator verbindingen
gemaakt mochten worden.
Onder toezicht van de geautoriseerde personen ontstonden uiterst leuke radiogesprekken
met
verschillende radioamateurs uit Wenen en Neder-Oostenrijk.
en waren enthousiast over de verbinding met technisch geïnteresseerde jongeren
die
voor het eerst in contact kwamen met het medium amateurradio.
Het evenement eindigde met een demonstratie van spraak- en dataverbindingen
tussen
internet en amateurradio.
Hiermee kregen de studenten het beeld dat de klassieke,
traditionele “analoge” radiowereld al lang samen is gegroeid
met
de digitale wereld waar ze meer bekend mee zijn.
*AMSAT
protesteert tegen opheffing 3.4GHz band:
Frank
Geplaatst
op24 februari 2020
AMSAT heeft commentaar geleverd op de kennisgeving
van de Federal Communications Commission voor voorgestelde regelgeving,
waarin wordt voorgesteld de amateurband van 3,3 – 3,5 GHz (9 cm) op te heffen,
inclusief
de toewijzing van een amateur-satellietdienst van 3,40 – 3,41 GHz
In de commentaren verzet AMSAT zich tegen het schrappen van deze toewijzing
en benadrukt de noodzaak van voldoende microgolfspectrum voor toekomstige amateurssatelliet projecten,
inclusief
het GOLF-programma van AMSAT en de Lunar Gateway.
AMSAT merkt verder op dat de meest gewenste toewijzingen voor gebruik als uplinks
de
toewijzingen tussen 2,4 en 5,67 GHz zijn.
Deze
toewijzingen bedragen in totaal 80 MHz.
De meest gewenste toewijzing voor downlink gebruik is de toewijzing
van
10.45 – 10.50 GHz, in totaal 50 MHz.
Aangezien veel van de voorgestelde toepassingen amateur-televisie
en supersnelle datatransmissie met satellieten in een hoge baan om de aarde
of
een maanbaan omvatten, kunnen deze toewijzingen snel ontoereikend worden.
AMSAT merkt ook op dat de 2,4 en 5,67 GHz-toewijzingen veel worden gebruikt
voor
ISM- en consumentenapparaten, zoals WiFi en Bluetooth-apparaten.
De 3,4 GHz-toewijzing wordt gedeeld tussen amateursgebruik en andere niet-federale
en
federale licentiehouders, maar is vrij van de onvoorspelbare interferentie van
consumentenapparatuur.
Hoewel wordt erkend dat de toewijzing van 3,4 GHz amateurssatelliet services momenteel
niet wordt gebruikt door amateurssatellieten en dat deze niet geschikt is voor wereldwijde communicatie
omdat deze niet beschikbaar is in ITU-regio 1, identificeert AMSAT een aantal mogelijke toekomstige toepassingen
voor
de band als wereldwijd gebruik van de andere beschikbare toewijzingen toeneemt.
Dit
potentiële gebruik omvat een toekomstige amateur-satelliet in een
geostationaire baan boven Amerika.
In de commentaren haalt AMSAT ook verschillende niet amateurssatelliet toepassingen
aan van de bredere toewijzing van amateursservices tussen 3,3 – 3,5 GHz,
inclusief
het wijdverbreide gebruik ervan in mesh-netwerken, EME-communicatie en
contesten.
*RAZzies
Maart 2020:
Frank
Geplaatst
op24 februari 2020.
De
RAZzies voor de maand Maart 2020 is uit! Met deze maand:
–
De NanoVNA in de praktijk
–
Verhalen uit de werkplaats (9100)
–
Opa Vonk: Connectoren
–
AM met een Arduino
–
PA3CNO’s blog
–
Goedkope 45W lineair
–
Afdelingsnieuws
Je
kunt ‘m HIER
downloaden.
Veel
leesplezier!
https://www.pi4raz.nl/
PA3E
*Waarom
Marconi’s ideeën op een andere golflengte zaten:
Frank
Geplaatst
op25 februari 2020.
De krant The Daily Gazette meldt dat het in juni precies 100 jaar geleden
is
dat de eerste publieke radio-uitzending plaatsvond vanuit het Engelse Chelmsford
in Essex.
De
krant schrijft hierover:
Het was 15 juni 1920 toen de Australische opera ster Dame Nellie Melba zong
voor
een microfoon die opgesteld was in de werkplaats van Marconi in New Street.
Ze
zong twee aria’s in haar beroemde triller.
Tegen de tijd van haar tweede uitzending, een paar dagen later,
werd
de uitvoering van de grote diva beluisterd in heel Groot-Brittannië en zelfs in
New York.
De Italiaanse natuurkundige en radiopionier Guglielmo Marconi was eraan gewend
een
leider in zijn vakgebied te zijn.
In december 1901 was hij erin geslaagd de eerste radio-uitzending over de Atlantische Oceaan te realiseren,
waarbij tegenstanders werden gepareerd die hem verteld hadden dat de kromming van de aarde
de
verbinding zou beperken tot 300 kilometer of minder.
https://www.pi4raz.nl/
PA3E
*
Bezoek TNO museum:
Frank
Geplaatst
op25 februari 2020.
Wij
kregen de tip om eens een bezoek te brengen aan het TNO
museum bij Wassenaar (Waalsdorp).
Het
museum heeft een interessante expositie, zeker voor technici en radio amateurs,
en is op afspraak te bezoeken.
Nou
is de afspraak nogal beperkt, namelijk alleen op woensdagen.
Dat
heeft ermee te maken dat het museum gehuisvest is in een van de TNO Defensie en
Veiligheid laboratoria.
In
verband met de Wet op de Staatsgeheimen geldt voor deze locaties een stringent
toegangs- en beveiligingsregime.
Vandaar
de restricties.
Maar
we willen het toch een keer bezoeken.
Dus is er op de website aan de rechterkant een poll neergezet om te zien
of
er voldoende belangstelling is om op een woensdag een keer het museum te
bezoeken.
Heb
je belangstelling, laat het dan weten.
Is
een woensdag geen optie, laat het dan ook weten.
Bij
voldoende belangstelling ga ik een dag proberen af te spreken.
https://www.pi4raz.nl/
PA3E
*
Gevoelige metaal detector.
Een onderzoeksteam van het Chinese Instituut voor Aardwetenschappen
heeft een goedkope en energiezuinige metaaldetector ontwikkeld
die
de unieke magnetische vingerafdrukken van kleine metalen objecten kan
identificeren.
En
daarbij wordt geen grote wisselstroom sensor spoel gebruikt.
Het detecteren van metalen voorwerpen wordt veel toegepast, bijvoorbeeld bij toegangspoorten,
opsporen
van begraven voorwerpen, enz.
Daarbij wordt altijd gebruik gemaakt van de beïnvloeding van een wisselstroom veld.
Men maakt dan gebruik van een grote spoel om een groot gebied te bestrijken.
Omdat
Het gereflecteerde vermogen is echter gering en moet boven andere storende
invloeden uitsteken.
Daarom
is veel vermogen nodig om een redelijk wisselveld op te wekken.
Dit
is vergelijkbaar met de werking van onze ’griddip’ meter.
Een
RF veld wordt in de buurt van een schakeling gebracht.
Als die schakeling een resonantie circuit bevat dat resoneert op het aangeboden RF veld,
dan
zal dat circuit energie absorberen van het aangeboden veld.
En dat wordt in de ’zender’ gezien als een variatie in het geleverde vermogen.
Vroeger
gebeurde dat door de rooster (grid) stroom te meten.
In
het Chinese ontwerp wordt een ander principe gebruikt.
Er
wordt geen kunstmatig wisselveld toegepast.
Men wil de verandering in het aard magnetisch magneetveld meten dat veroorzaakt wordt
door
de beweging van een geleidend, metalen, voorwerp in dat aardse magneetveld.
Die
variaties zijn gering en zeker wanneer er langzaam wordt bewogen.
Elke sensor werd daarom voorzien van eigen filtering, versterking en data processing
en
samengevoegd op een microchip.
Elke sensoren bestaat uit magnetische sensor array op micrometer schaal
die gevoelig is voor zowel de richting als de amplitude van de subtiele verstoringen
van het aardmagnetische veld welke worden veroorzaakt door metalen objecten,
met
elk een eigen karakteristieke ’voetafdruk’ geven.
Ook
zonder bewegend metaal zal de sensor grote stoorvelden meten.
Die
moeten dus geneutraliseerd worden.
Om
dat te doen gebruikt men een slimme opstelling van 3 zeer gevoelige magnetische
sensoren.
Door 3 van deze sensor arrays op enige afstand van elkaar te plaatsen,
kan
het effect van de stoorbronnen worden geëlimineerd.
Vergelijk dat met onze anti-QRM kastjes (antenna phasing and noise canceling)
met
een of twee extra ontvang antennetjes.
Door het regelen van fase en amplitude van die antennetjes
en dat bij het signaal van onze hoofd ontvang antenne op te tellen,
kunnen
storende RF velden in grote mate worden geneutraliseerd.
Het onderzoek team plaatste echter 4 sensor chips onder hoeken van 90 graden
op
een rond plateau met een diameter van 50 centimeter.
Daarmee
konden zij naast de aanwezigheid van een bewegend metalen voorwerp ook de
richting bepalen.
De onderzoekers identificeerden met succes de magnetische vingerafdrukken
van metalen objecten kleiner dan 50 cm en kon onderscheid maken
tussen
meerdere objecten die minder dan 20 cm van elkaar gescheiden waren.
In het bijzonder pikten zij de karakteristieke veldmutaties op die werden veroorzaakt
door
objecten zoals een telefoon, een hamer en een mes.
Grotere
objecten zoals de hamer konden worden gedetecteerd op afstanden
tot
80 cm. (AIP)
RTTY
bulletin PI4WNO. PA3E
*Groene
elektronica.
De Universiteit van Groningen doet onderzoek op het gebied van organische elektronica.
Hun
afdeling Advanced Materials is daarin wereld leider.
Wat
willen zij daar mee bereiken.
Britse, Nederlandse en Italiaanse onderzoekers hebben onderzocht
waarom
organische elektronica zich zo moeilijk laat doteren.
Uit metingen en berekeningen concluderen zij dat de manier
waarop doteringen van geleidende plastics lang niet altijd
resulteert in efficiënte elektronische componenten.
Vooral
bij grotere doteringen is dat het geval, zo lijkt het.
Met deze wetenschap kunnen wellicht betere doteringsmoleculen worden ontworpen,
en
daarmee beter presterende organische elektronica worden gemaakt.
Dotering
van halfgeleiders
Vroeger kende men voor elektriciteit geleiders (voornamelijk metalen)
en
niet-geleiders (zoals zand en de meeste organische stoffen).
Halverwege de 20e eeuw ontdekte men dat een niet-geleider als silicium
(gewonnen door reductie van zeer zuiver zand SiO2),
enigszins geleidend gemaakt kon worden door ’verontreinigingen’
van
kleine hoeveelheid van stoffen zoals fosfor en boor.
Men
noemde dit een halfgeleider.
De
geleiding vindt zijn oorzaak in zogenaamde vrije ladingsdragers die door de
verontreiniging
in het kristal ingebracht zijn.
Zijn
deze vrije ladingsdragers positief dan spreekt men van p-silicium, zijn ze
negatief
dan van n-silicium.
De
combinatie van p- en halfgeleiders vormt de basis voor componenten als diode,
transistor
en de geïntegreerde schakeling (chip).
In tegenstelling tot de meeste geleiders neemt de elektrische geleidbaarheid
van
een halfgeleider toe bij temperatuurverhoging.
De warmte geeft de elektronen voldoende energie om te bewegen
waardoor
er elektrische geleiding ontstaat.
Er zijn synthetische organische stoffen bekend vooral,
maar
niet uitsluitend, plastics met halfgeleidende eigenschappen.
Voorbeelden
hiervan zijn polyethene, antraceen, rubreen e.a.
Deze organische verbindingen vormen een goedkope grondstof
voor
de productie van elektronische schakelingen door middel van zeefdrukprocessen.
Organische halfgeleiders worden reeds toegepast in organische lichtemitterende diodes
(OLED
beeldschermen) en polymeerzonnecellen.
Organische
stoffen geleiden in het algemeen niet.
Maar
sommige moleculen of polymeren kunnen elektrisch geleidend worden en als
organische
halfgeleiders worden gebruikt.
Dit
werd voor het eerst waargenomen bij polyacetyleen.
Als de kunststof in een dunne laag (ca. 5 nm tot 1 micron) wordt vervaardigd,
is
kan die voldoende geordend zijn om een ononderbroken geleidende laag te vormen.
Het Groniger Advanced Materials-programma is wereldleider in organisch fotovoltaische,
OPV, onderzoek, zowel in het ontrafelen van het fundamentele werkingsmechanisme
als
in toegepaste studies, met een reeks wereldrecord energetisch rendement.
Fundamenteel werk omvat: het ontrafelen van de oorsprong van de open klemspanning
(emk) en van andere belangrijke ontdekkingen in de fysica en toepassingen,
studie van ladingstransport inclusief demonstratie van verschillende
interessante
systemen voor veldeffect transistor en ferro-elektrische veldeffect
transistoren,
enz.
Hun
werk aan organische zonnecellen is baanbrekend op dit gebied.
Organische en hybride fotovoltaïsche wereldrecords hadden conversierendementen
van
3,5 procent (in 2003), plastic zonnecellen met een energie-efficiëntie van 5,2
procent (in 2013).
Daar
moet dus nog heel wat aan gebeuren.
Het
onderzoeks wordt gesubsidieerd door FOM (Fundamenteel
Onderzoek
der Materie) (RUG)
RTTY
bulletin PI4WNO. PA3E
*
Hallo luisteraars
Deze
kwam ik tegen:
KPN
zet kopernetwerk in glasvezelgebieden begin 2023 uit
21
februari 2020 13:37
KPN zal vanaf begin 2023 zijn kopernetwerk uitschakelen
in
gebieden waar dan een glasvezelnetwerk beschikbaar is.
Het
gaat om 2,4 miljoen Nederlandse adressen, meldt KPN vrijdag.
Klanten die dan nog gebruikmaken van het kopernetwerk,
kunnen
door KPN op het glasvezelnetwerk worden aangesloten.
In
sommige proefgebieden word het kopernetwerk al voor 2023 afgesloten.
Doel is om het volledige kopernetwerk uiteindelijk uit te faseren,
om
zo kosten te besparen en onderhoud makkelijker te maken.
De
provider legt ondertussen een steeds groter glasvezelnetwerk aan.
Glasvezel is toekomstbestendiger dan het kopernetwerk
en
staat veel hogere internetsnelheden toe.
1
miljoen extra adressen
Momenteel worden in 70 gebieden glasvezelverbindingen aangelegd door KPN.
Tussen nu en eind 2021 komen er zo'n 1 miljoen nieuwe adressen bij
die
toegang hebben tot het glasvezelnetwerk van KPN.
"Om als samenleving de vruchten te kunnen plukken van de digitalisering
hebben we glasvezel nodig", vertelt Babak Fouladi, chief technology & digital officer
en
lid van de raad van bestuur van KPN.
KPN kondigde vorig jaar al een versnelde uitrol van zijn glasvezelnetwerk aan.
In maart start de provider met het aanbieden van 1 Gbps-snelheden
over
zijn netwerk. Op termijn moeten ook snelden van 10 Gbps mogelijk worden.
https://www.rtlnieuws.nl/
Frans PA3CAZ
*
Hallo Luisteraars
Deze
kwam ik tegen:
Als-ongevaarlijk-aangemerkte-planetoiden-blijken-toch-op-ramkoers-met-de-aarde-
-liggen
13-02-2020
Vivian Lammerse.
Maar
liefst elf ruimtebrokken zullen in de toekomst mogelijk toch met de aarde
botsen.
De
afgelopen jaren hebben onderzoekers heel veel (potentieel gevaarlijke) planetoïden
ontdekt.
Dat
komt doordat er nu ook actief op gejaagd wordt.
Het doel is om uiteindelijk alle planetoïden in kaart te brengen
die
zich in de buurt van de aarde kunnen begeven.
Zo moet voorkomen worden dat we verrast worden door een planetoïde
die
op korte termijn een groot gevaar voor de aarde vormt.
De
database is op dit moment al behoorlijk uitgebreid.
Maar toch blijkt nu uit onderzoek uitgevoerd door drie sterrenkundigen
van de Universiteit van Leiden dat we in deze database
een
aantal aardscheerders over het hoofd hebben gezien.
Supercomputer
De onderzoekers berekenden met behulp van een supercomputer
de
banen van de zon, de planeten en de ruimterotsen in de komende tienduizend jaar.
Daarna volgden ze de banen weer terug in de tijd terwijl
ze
planetoïden lanceerden vanaf het aardoppervlak.
Uiteindelijk maakten ze zo een database van hypothetische planetoïden
waarvan
de onderzoekers weten dat die op het aardoppervlak landen.
“Als je de klok terugdraait, zie je de bekende ruimterotsen
weer
op aarde terechtkomen,” legt onderzoeker Simon Portegies Zwart uit.
“Zo
kun je een bibliotheek maken van de banen van op aarde neergekomen planetoïden.”
De bibliotheek van planetoïden diende vervolgens
als
trainingsmateriaal voor het neurale netwerk.
Neurale
netwerk
De eerste serie berekeningen werd uitgevoerd
op
de nieuwe Leidse supercomputer ALICE.
Vervolgens deden de onderzoekers de rest van hun studie
met
behulp van een kunstmatig neuraal netwerk.
Dit
neurale netwerk kan ook de bekende aardscheerders goed herkennen.
De onderzoekers noemen hun methode Hazardous Object Identifier
(HOI),
wat een inderdaad gekscherende verwijzing is naar onze Nederlandse groet.
Toch
gevaarlijk
Dankzij de nieuwe methode kregen de onderzoekers
een goed beeld van de banen van de planetoïden
die
op dit moment door het heelal tuimelen.
En
daarbij kwamen ze tot een opvallende ontdekking.
Met behulp van HOI identificeerden ze namelijk een aantal gevaarlijke objecten
die
niet als zodanig waren aangemerkt.
De onderzoekers kwamen maar liefst elf planetoïden op het spoor
die tussen het jaar 2131 en 2923 dichterbij dan tien keer
de
afstand aarde-maan komen en groter zijn dan honderd meter in doorsnee.
Het betekent dat deze ruimterotsblokken in de toekomst mogelijk
toch
met de aarde kunnen gaan botsen.
Op zich is het niet heel verwonderlijk dat deze planetoïden
niet
eerder als potentieel gevaarlijk zijn aangemerkt.
De
banen van de planetoïden blijken namelijk heel chaotisch te zijn.
Daardoor worden ze niet opgemerkt door de huidige software
van ruimtevaartorganisaties die gebaseerd is op kansberekeningen
en
op dure uitgebreide simulaties.
Aardscheerders
met maantjes
Onze
aarde kan geregeld op aardscheerders rekenen.
Afgelopen week meldden onderzoekers bijvoorbeeld
dat
de planetoïde 2020 BX12 op de aarde afstevende.
Dit was trouwens niet zomaar een ruimterots, want hij bleek
over
een heus maantje te beschikken.
Hoewel bekend is dat planetoïden soms maantjes hebben,
komt
het niet vaak voor dat we deze ook daadwerkelijk aantreffen.
Tot op heden weten we van ongeveer 60 aardscheerders dat ze maantjes bezitten.
Een aantal jaren terug kwamen astromen bovendien een aardscheerder
tegen
die zelfs twee manen herbergt.
Een zeldzame vondst, want deze planetoïde die tot Florence is gedoopt,
was
pas de derde aardscheerder waarvan we weten dat deze twee manen heeft.
https://www.scientias.nl/
Frans PA3CAZ
*
Hallo Luisteraars
Deze
kwam ik tegen:
we-hebben-waarschijnlijk-onderschat-hoe-lang-het-duurde-voordat-mars-was-gevormd
13-02-2020
Vivian Lammerse.
Meteorieten
verraden dat de vorming van Mars veel meer tijd in beslag nam dan gedacht.
Het piepjonge zonnestelsel was waarschijnlijk een gewelddadige en chaotische plek.
Objecten zoals planetesimalen
– bouwblokken van planeten
met een diameter tot zo’n 2000 kilometer
– werden door het heelal geslingerd,
waar
ze in botsing kwamen met andere hemellichamen, zoals Mars.
In een nieuwe studie gepubliceerd in het prestigieuze vakblad Science Advances
hebben onderzoekers deze oeroude botsingen bestudeerd en komen
daarbij tot een opvallende conclusie: de vorming van Mars
duurde
waarschijnlijk veel langer dan wetenschappers tot nu toe hadden gedacht.
Meteorieten
Een belangrijk vraagstuk binnen de planetaire wetenschap
is hoe Mars precies is ontstaan en in welke mate
zijn
vroege evolutie is beïnvloed door botsingen.
Dit
is echter geen makkelijke vraag.
Door de tand des tijds zijn de meeste sporen van dit soort vroege inslagen
op
de rode planeet allang uitgewist.
Gelukkig
is een deel van de evolutie van Mars vastgelegd in meteorieten.
Van de 61.000 meteorieten die tot op heden op aarde zijn aangetroffen,
denken
onderzoekers dat er ongeveer 600 afkomstig zijn van de rode planeet.
Elementen
De
onderzoekers besloten zich in de studie over deze Martiaanse meteorieten te
buigen.
En
daarbij komen ze tot een opvallende bevinding.
De meteorieten vertonen namelijk grote variaties
in
de zogenoemde ijzer minnende elementen, zoals wolfraam en platina.
Terwijl de planeet zich aan het vormen is, worden deze elementen
als
een soort magneet naar de centrale, ijzeren kern getrokken.
Toch
troffen de onderzoekers in de meteorieten wolfraam en platina aan.
En
dat betekent dat Mars nog werd gebombardeerd met planetesimalen toen de vorming
van de kern al afgerond was.
Vorming
Op basis van eerdere studies naar Martiaanse meteorieten, is beweerd dat Mars
zich
relatief snel vormde; ongeveer in twee tot vier miljoen jaar na de geboorte van
het zonnestelsel.
Maar
dat blijkt nu een iets te voorbarige conclusie.
Grote botsingen kunnen namelijk aan de isopotische balans van wolfraam hebben gesleuteld,
wat
een vertekend beeld geeft over de vorming van Mars.
Uit het huidige onderzoek blijkt namelijk dat het ook wel een slordige 20 miljoen jaar
zou
kunnen hebben geduurd voordat Mars ‘af’ was.
“Inslagen van objecten die over een eigen kern en mantel beschikken,
kunnen resulteren in een heterogeen mengsel van materialen in de vroege Marsmantel,”
legt
onderzoeker Robin Canup uit.
“Dit
kan leiden tot andere interpretaties over de tijdschaal van de vorming van
Mars.”
De meteorieten die op aarde zijn geland, zijn waarschijnlijk afkomstig
van
slechts enkele plaatsen op de rode planeet.
En dus hebben we nu eigenlijk te weinig meteorieten voor handen
om
een goede indicatie te geven over hoe lang het duurde voordat Mars was gevormd.
De
onderzoekers kijken nu alweer uit naar de volgende Marsmissies om het raadsel op
te lossen.
“Om volledig grip op Mars te krijgen, moeten we de rol gaan begrijpen
die
de allereerste inslagen speelden in zijn evolutie en samenstelling,”
concludeert onderzoeksleider Simone Marchi.
Waarschijnlijk
hoeven we daar niet eens zo lang op te wachten.
Dit
jaar staan er bijvoorbeeld al vier ruimtemissies naar Mars gepland.
Tijdens de expedities zullen er ook monsters verzameld worden die vervolgens
naar
de aarde zullen worden gebracht voor nadere analyse.
En deze monsters kunnen ons nieuwe informatie verschaffen over de variabiliteit
van
ijzer minnende elementen, waardoor we de vroege evolutie van de rode planeet
beter te gaan begrijpen.
https://www.scientias.nl/
Frans PA3CAZ
*
Hallo Luisteraars
Deze
kwam ik tegen:deze-planetoide-stevende-op-de-aarde-af-en-was-ook-nog-eens-niet-alleen
11-02-2020
Vivian Lammerse.
De
‘potentieel gevaarlijke planetoïde’ blijkt over een maantje te beschikken.
In
ons zonnestelsel bevinden zich heel wat rondslingerende ruimtestenen.
Veel
van deze brokken vormen geen gevaar voor de aarde.
Maar
af en toe komen we wel een gevaarlijke aardscheerder tegen.
De afgelopen jaren hebben onderzoekers heel veel van deze ‘
potentieel
gevaarlijke planetoïden’ (zie kader) ontdekt.
En onlangs kwamen ze er nog eentje op het spoor
die
nog niet zo lang geleden op onze aarde afstevende.
Meer
over Potentieel gevaarlijke planetoïden
Astronomen spreken van een Potentially Hazardous Asteroid als deze
(in de toekomst) dicht bij de aarde in de buurt komt en groot genoeg is
om
op regionale schaal significante schade aan te richten als deze op aarde
inslaat.
Ondertussen heeft het Minor Planet Center een enorme waslijst
met
daarop gevaarlijke planetoïden verzameld.
Redelijk bekende planetoïden op deze lijst zijn Ryugu
(die momenteel ruimtesonde Hayabusa2 op visite heeft) en Bennu
(waar
momenteel ruimtesonde OSIRIS-REx omheen cirkelt).
Inmiddels
hebben onderzoekers meer dan 18.000 aardscheerders ontdekt.
De grootste exemplaren zijn daarbij natuurlijk het makkelijkst te vinden;
naar schatting hebben astronomen reeds zo’n 90%
van
alle aardscheerders groter dan een kilometer opgespoord.
De grote uitdaging is nu echter om ook zoveel mogelijk kleinere
(tot
een omvang van zo’n 140 meter) planetoïden in kaart te brengen.
Daarvoor worden momenteel nieuwe instrumenten gebouwd,
zoals
de Large Synoptic Survey Telescope, die in 2022 operationeel wordt.
En in de toekomst zal – met nieuwe technologieën en technieken
–
ook de jacht op ruimtestenen kleiner dan 140 meter worden geopend.
Naar schatting wachten er in laatstgenoemde categorie
nog
miljoenen planetoïden op ontdekking.
2020
BX12
Het
gaat om een planetoïde die tot 2020 BX12 is gedoopt.
Astromen
kregen deze ruimtesteen eind januari in het vizier.
Na een grondige analyse blijkt 2020 BX12 een rond object te zijn
met een diameter van ten minste 165 meter dat zich
met
een haastige 90.000 kilometer per uur voortbeweegt.
De baan van de planetoïde suggereerde dat deze mogelijk
dichter
bij de aarde in de buurt kon komen dan de maan.
Maar uiteindelijk scheerde 2020 BX12 langs op een afstand
van zo’n 4,3 miljoen kilometer,
waardoor
deze scheervlucht gelukkig geen enkel gevaar voor de aarde vormde.
Maantje
Terwijl 2020 BX12 ons de rug weer toekeerde,
hielden
onderzoekers hun telescopen op de planetoïde gericht.
En
daarbij kwamen ze tot een opvallende ontdekking.
2020
BX12 blijkt namelijk over een heus maantje te beschikken.
Dit
maantje is zo’n 70 meter groot en draait eens in de 49 uur rond 2020 BX12.
De
afstand tussen de twee is ongeveer 360 meter.
Zeldzaam
Hoewel bekend is dat planetoïden soms maantjes hebben,
komt
het niet vaak voor dat we deze ook daadwerkelijk aantreffen.
Tot op heden weten we van ongeveer 60 aardscheerders dat ze maantjes bezitten.
Een aantal jaren terug kwamen astromen bovendien
een
aardscheerder tegen die zelfs twee manen herbergt.
Een zeldzame vondst, want deze planetoïde die tot Florence is gedoopt,
was
pas de derde aardscheerder waarvan we weten dat deze twee manen heeft.
2020 BX12 zal zeker niet de laatste aardscheerder zijn waar we van zullen horen.
Tegenwoordig
jagen onderzoekers namelijk actief op potentieel gevaarlijke planetoïden.
Het doel is om uiteindelijk alle planetoïden die zich in de buurt
van
de aarde kunnen begeven, in kaart te brengen.
Zo moet voorkomen worden dat we verrast worden door een planetoïde
die
op korte termijn een groot gevaar voor de aarde vormt.
Onderzoekers hebben namelijk meerdere ideeën over hoe een planetoïde
die op ramkoers ligt met de aarde kan worden afgewend,
maar
al deze ideeën vereisen behoorlijk wat tijd en dus een tijdige detectie van de
gevaarlijke planetoïde.
Voor
nu is er in ieder geval nog geen reden om wakker te liggen van planetoïdeninslagen.
Want
geen enkele planetoïde die we nu kennen, vormt de komende eeuw een gevaar voor
de aarde.
https://www.scientias.nl/
Frans PA3CAZ
*
Hallo Luisteraars
Deze
kwam ik tegen:
esa-lanceert-veelbelovende-missie-naar-de-zon-en-werkt-al-aan-de-volgende/
10-02-2020
Vivian Lammerse.
De Solar Orbiter koos vanmorgen vroeg het luchtruim en gunt ons straks
voor
het eerst een kijkje op de polen van onze moederster.
Vanmorgen, om een paar minuten over vijf (Nederlandse tijd) steeg de Solar Orbiter,
voortgestuwd
door een Atlas V 411-raket, op.
Met de lancering, die plaatsvond vanaf Cape Canaveral in Florida en volgens het boekje verliep,
begint
een spannende missie naar onze moederster.
“Tegen het eind van de Solar Orbiter-missie weten we meer over de verborgen krachten
die achter het veranderende gedrag van de zon en haar invloed op onze thuisplaneet schuilgaan,
dan
ooit,” zo voorspelt Günther Hasinger, verbonden aan ESA.
Van
bovenaf
Er
zijn al behoorlijk wat missies naar de zon ondernomen.
Maar de Solar Orbiter die vanmorgen werd gelanceerd,
gaat
onze moederster vanuit een heel nieuw perspectief bekijken.
Zo zal tijdens deze missie voor de allereerste keer een blik worden geworpen
op
de polen van onze moederster.
Waar andere missies de zon zo’n beetje ter hoogte van de evenaar van onze moederster bestudeerden,
zal de Solar Orbiter zich in een iets andere baan om de zon nestelen,
waardoor
deze onze moederster ook van bovenaf kan gaan bekijken.
De Solar Orbiter zal onder meer onderzoek gaan doen naar het magnetisch veld van de zon,
en
dan met name nabij de polen.
Gehoopt wordt dat de waarnemingen van de Solar Orbiter onderzoekers
eindelijk
in staat stellen om een vrij accuraat model van het hele magnetische veld van de
zon op te stellen.
En dat moet er vervolgens weer toe leiden dat ze het ruimteweer
– kort gezegd de impact die zonnestraling en de deeltjes die onze ster uitzendt
op
de aarde en omgeving heeft – beter kunnen voorspellen.
Zonnecyclus
Ook
zal de Solar Orbiter onderzoek gaan doen naar de zonnecyclus.
Die duurt zo’n elf jaar en wordt gekenmerkt door een zonnemaximum
– een periode waarin de zon heel actief is
– en een zonneminimum
–
een periode waarin de zon vrij kalm is.
“Wat we niet begrijpen, is waarom de cyclus elf jaar duurt en waarom sommige zonnemaxima
krachtiger zijn dan andere,” vertelde onderzoeker Holly Gilbert eerder.
Gehoopt wordt dat het observeren van veranderende magnetische velden
op
de polen ook daar meer inzicht in kan geven.
Dichtbij
Om antwoord te kunnen geven op een aantal van de prangende vragen die onderzoekers
omtrent
onze moederster hebben, zal de Solar Orbiter zich dicht in de buurt van de zon
moeten wagen.
Tijdens
zijn missie nadert de sonde onze moederster tot een afstand van zo’n 41,8
miljoen kilometer.
“Je kunt eigenlijk niet veel dichterbij komen dan de Solar Orbiter
doet
en nog steeds in staat zijn om naar de zon te kijken,” aldus onderzoeker
Daniel Müller.
Zeven
jaar
De Solar Orbiter zal zich in eerste instantie ter hoogte van de evenaar van de zon
in
een baan rond onze moederster nestelen.
Scheervluchten langs de aarde en Venus moeten er vervolgens voor zorgen
dat de baan van de sonde steeds schuiner op het oorspronkelijke omloopvlak komt te staan.
Gaandeweg zullen de polen dan ook steeds beter in beeld kunnen worden gebracht.
De missie zou sowieso 7 jaar moeten duren, maar kan eventueel nog
met
een jaar of drie worden verlengd.
Terwijl de rook rond het lanceerplatform van de Solar Orbiter nog maar net is opgetrokken,
werkt ESA overigens alweer aan een nieuwe missie naar de zon.
Proba-3
zou halverwege 2022 gelanceerd moeten worden.
De missie bestaat uit twee satellieten die zich in een baan om de aarde nestelen
en
vanuit die baan onderzoek gaan doen naar de atmosfeer van de zon.
https://www.scientias.nl/
Frans PA3CAZ
*
Elektronica Vlooienmarkt in ’t Harde
21/02/2020/0
door redactie
Zaterdag 29 februari 2020 organiseert de afdeling Noord Oost Veluwe van de VERON
alweer
voor de 24e keer haar Elektronica Vlooienmarkt.
Deze wordt gehouden in de meer dan 1000 vierkante meter grote sporthal van
MFC
Aperloo waar ruim 220 meter aan kramen opgesteld zal staan.
Op deze Elektronica Vlooienmarkt worden nieuwe of gebruikte spullen
aangeboden
door standhouders uit Nederland, Duitsland en België.
Er
is een groot aanbod van spullen die op de een of andere manier met elektronica
te maken hebben.
De markt wordt gehouden in het Multi Functioneel Centrum “M.F.C Aperloo”
aan
de Stadsweg 27 in ’t Harde, begint om 09.00 uur en duurt tot 15.00 uur.
De
entree bedraagt 3 Euro.
Er
is voldoende gratis parkeerruimte .
*Onze
moppen van de Week:
Een vrouw komt bij de dokter, met gebroken tanden,
de
nek vol bloed en een blauw gezicht.
Vraagt
de dokter: Wie heeft je dat aangedaan?
Antwoordt
het vrouwtje: Het komt van mijn echtgenoot!
Hoezo, antwoordt de dokter, ik dacht dat hij op zakenreis naar het buitenland was...
Antwoord
van de teergeliefde echtgenote:
Dat
dacht ik ook!
Hoe
langer je bij dezelfde vrouw bent, des te meer ze van je gaat houden:
Als
je verkering krijgt zegt ze: "Ik hou van je."
Tijdens
de verloving zegt ze: "Ik hou heel veel van je."
Op
je trouwdag zegt ze: "Ik hou steeds meer van je."
Met
de scheiding zegt ze: "Ik hou alles van je."
Gerard
komt terug uit ziekteverlof.
De
collega’s vragen uiteraard hoe het gaat.
"Wel",
zegt Gerard, "voor mij was het een ongelooflijke ervaring."
"Hoe
kan zo'n zware ingreep en lange revalidatie een ongelooflijke ervaring
zijn?"
"Wel",
zegt Gerard, "nu heb ik pas begrepen hoezeer mijn vrouw van mij houdt.
Als de postbode, de beenhouwer of de bakker aanbelden
kon
ze het niet laten haar vreugde uit te schreeuwen:
Mijne
man is thuis, mijne man is thuis!"
Een man schenkt een heerlijk glaasje wijn uit,
in
‘t bijzijn van zijn echtgenote, en zegt:
“Ik
hou héél véél van jou, ik weet niet of ik zou kunnen leven zonder jou.”
Waarop
zijn echtgenote zegt:
“Ben
jij het die praat of is ‘t de wijn?”
De
man antwoordt: “Ik ben het die praat, tegen de wijn!”
https://www.lachjekrom.com/
PA3E
*Heeft
ook u iets te koop.
Of
weg te geven of u zoekt iets.
Misschien
hebt u informatie nodig?
Laat
het weten via het ORB e-mailadres wij nemen het dan op in de ronde.
Misschien
kan een medeamateur u helpen*
Zo
nu zijn we weer aan het einde gekomen van deze 731e
ronde.
Johan
PD2JCW,
en
onze vast copy leveranciers
wensen
u nog een prettige avond verder.
Tot
de volgende ronde maar weer.
Het
ORB TEAM